Wakacje, do których często wracam i wspominam z uśmiechem na twarzy. W wolnej chwili przeglądam zdjęcia, które znalazły się w albumie.  Pamiętam każdą przygodę, atrakcję i ludzi dzięki, którym te wakacje utkwiły najbardziej w mojej pamięci. 

Wstęp

Nigdy nie przypuszczałam, że będę mogła podzielić się z Tobą swoją historią wakacji, przygodami, które mi się przytrafiły, a zarazem będzie to dodatkowo wspaniała pamiątka dla mnie i moich maluchów, którym na pewno za kilka lat przeczytam ten post i będę życzyć im takich samych pięknych i radosnych wakacji, jakie kilka lat temu przeżyłam.
Cudownie jest zachować w pamięci wyjazdy, spotkania, które obdarza się wielkim sentymentem i na samą myśl o tym przenosi się w czasie i wspomina przeszłość. Każda podróż i czas spędzona z rodziną jest na wagę złota i warto celebrować każdą wolną chwilę. Wspaniale  gdy jest możliwość spędzenia kilku dni, tygodni ze swoją rodziną nad polskim morzem, w górach czy na zagranicznych wakacjach. Emocje, które towarzyszą rodzicom podczas pierwszej podróży z dzieckiem, pakowaniu wszystkich niezbędnych rzeczy na wyjazd jest nie do opisania i zawsze z każdych podróży można przywieźć wspomnienia i niezapomniane chwile. Wakacje z gronie najbliższych to cudowny czas, który pozwala każdemu na chwilę odpoczynku, oderwania się od rzeczywistości czy totalnego luzu, nic nie robienia i korzystania z każdej atrakcji na maxa. Wiem jak wspaniałe mogą być wakacje z mężem, dziećmi jednak z chęcią chciałabym przenieść się w czasie i jeszcze raz udać się wakacje o, których chętnie Ci opowiem. Jedyny minus całej opowieści,  że takie wakacje już nigdy się nie powtórzą chodź należą do najlepszych z najlepszych przygód i atrakcji! :)

Pod kloszem

Od małego rodzice dbali o mnie, starali się aby w życiu niczego mi nigdy nie zabrakło, i jak to się mówi ,, dmuchali i chuchali'', żeby tylko nie stała mi się krzywda, ani nie przytrafiła się przygoda, nad którą nie będą mieli kontroli. Takie postępowanie i martwienie się o kazda minutę spóźnienia przyjścia do domu z dworu, gdzie razem z grupką znajomych błąkaliśmy się jak opuszczone owieczki po całym osiedlu skutkowały, tym że zamiast z roku na rok być bardziej samodzielną nastolatką, stawałam się dziewczynką spod spódnicy mamy, która za często decydowała o moich wyborach. Wówczas nie zdawałam sobie sprawy, że będzie miało to kiedyś jakikolwiek skutek i wszystkie moje decyzję, będą musiały być wcześniej konsultowane z rodzicami, którzy jak się okazuje robili to wyłącznie z troski i w dobrych intencjach.

Doskonale pamiętam pierwsze dyskoteki szkolne, gdy już kilka dni wcześniej musiałam przekonywać swoją mamę, że chciałabym tam iść tylko, żeby potańczyć i odpocząć od ciągłej nauki. Ile nerwów kosztowało mnie, gdy prosiłam rodziców o wyjście późnym wieczorem na ognisko, które organizowały starsze klasy niestety bez skutku. I tak wszystkie wyjazdy na kilka dni, wyjścia czy też poważniejsze decyzje zostawały pomijane i nie było nawet szansy na ich pozytywne rozpatrzenie. Nawet nie pytajcie kiedy po raz pierwszy pojechałam na zabawę taneczną oddaloną o kilka kilometrów od domu, i ile razy na moim wówczas pierwszym telefonie wyświetlał się napis ,,Mama dzwoni''  Przyznam się jednak, że chyba w małym stopniu odziedziczyłam tą całą chorą opiekuńczość i zaczynam wdrażać ją w życie swoich dzieci, ale o tym kiedy indziej opowiem.

Mój pierwszy samodzielny wyjazd 

Czego nauczyły mnie moje pierwsze, samodzielne wakacje oraz z jakimi wspomnieniami wróciłam do domu?