Pobawmy się!

poniedziałek, października 27, 2014


 Kolejna odsłona edukacyjnej kampanii "Pobawmy się!". Po raz kolejny expert przedstawia Nam, w jaki sposób można zmotywować dziecko do mówienia. 
Muszę przyznać, że  każde nowo, wypowiedziane słowo Poli to dla Nas taka lawina szczęścia. Uwielbiam jak coś tłumaczy po swojemu, poprawnie wypowiada niektóre słowa, a ostatnio zabrała się nawet za śpiewanie w języku angielskim ;)

 GUGANIE A ROZMAWIANIE

 "Pierwszy rok życia dziecka określany jest jako niemowlęcy, co sugeruje, że jego wyróżnikiem jest brak mowy. Okres między pierwszymi urodzinami a ukończeniem trzech lat nazywamy poniemowlęcym, a jego cechą charakterystyczną ma być jakaś zmiana w mowie dziecka w stosunku do czasu, gdy nic mówiło. Nazwy te są nieadekwatne, bo pierwsze trzy lata życia dziecka to okres najintensywniejszego rozwoju mowy i największy postęp w komunikacji z otoczeniem. Noworodek przecież jeszcze nic nie mówi  a trzylatek już w pełni komunikuje swoje potrzeby, relacjonuje zdarzenia, snuje monologi. Jest to imponujące tempo jeśli odniesie się je do czasu, jaki osoba dorosła potrzebuje, żeby opanować biegle nowy język.



Rozdźwięk między nazwami wczesnych okresów rozwoju dziecka a tym, co się faktycznie podczas nich dokonuje w aspekcie mowy, wynika z błędnego założenia, że mowa to tylko wydawanie artykułowanych dźwięków – głosek, sylab, słów. Najpierw jednak dziecko musi zrozumieć jakie to ma znaczenie i po co onoma to robić. Dopiero gdy odkryje, że na jego aktywność wokalną – płacz, krzyk, pisk – ktoś reaguje, będzierobić to częściej i lepiej, czyli będzie rozwijać mowę. Dlatego pierwszą zachętą do mówienia jest interpretowanie płaczu dziecka i odpowiadanie na niego zgodnie z tym, co sygnalizuje  np. głód, ból, zmęczenie, zimno, nudę, tęsknotę. Dzięki temu dziecko odkrywa, że poprzez zabawy głosowe zaspokaja swoje potrzeby. Doniosły krzyk z głodu prowokuje  mamę od przyspieszenia karmienia, a tęskne kwilenie daje  sygnał do przytulenia, pogłaskania po główce, potrzymania za rączkę, czyli zrobienia tego, czego maluch w danej chwili potrzebuje. To jest pierwsza ważna rozmowa między dzieckiem a rodzicem, mimo, że nie padły jeszcze żadne słowa. Zachęca to dziecko do aktywności i ekspresji siebie poprzez wydawanie różnych dźwięków.



Kolejnym paradoksem w przekonaniach dorosłych na temat rozwoju mowy dziecka jest pogląd, że następuje on na drodze naśladowania mowy słyszanej w otoczeniu. Z pewnością nie dotyczy to początku tego procesu. Pierwsze dźwięki wydawane przez dziecko – gruchanie, głużenie, gaworzenie – nie są przez nie słyszane w otoczeniu. Dorośli ani starsze dzieci nie mówią w taki sposób. Są to oryginalne wypowiedzi maluchów, przez nie tworzone, a nie naśladowane. Dźwieki takie (wokalizacje) należy nagradzać i wzmacniać poprzez uśmiech, mówienie lub imitację wydawanych przez dziecko dźwięków. Bogata i zróżnicowana ekspresja wokalna, stopniowo przechodzi w artykułowaną mowę. Przełom w mowie dziecka następuje, gdy rozwinie ono zdolność uważnego słuchania i usłyszy przerwy pomiędzy słowami w wypowiedziach dorosłych. Początkowo wypowiada ciągi sylab nie robiąc między nimi przerw. Z czasem dzieli je na dwusylabowe i powstają piękne słowa mama i tata. Przemawianie do dziecka z dobrą dykcją, akcentując przerwy pomiędzy słowami, pomaga mu przyswoić melodię i strukturę języka, zbudowanego ze słów. Można to wzmacniać poprzez zabawy grzechotkami, piszczkami, czy szeleścikami umieszczonymi w zabawkach, ponieważ dziecko korzystając z nich samodzielnie - trącając je przypadkowo i prowokując w ten sposób wydawanie dźwięków, nie robi adekwatnych przerw. To ważne zadanie rodzica aby używać grzechotek i zabawek grających z przerwami, w schemacie: dźwięk – przerwa, sygnał – cisza. Podczas pauzy dziecko przetwarza słyszane dźwięki i może zasygnalizować, że chce dalej słuchać. Ten sygnał to poruszenie, wokalizacje, gaworzenie, które należy nagrodzić kolejną porcją miłych dźwięków. Taka zabawa to piękny dialog między rodzicem a dzieckiem, w którym partnerzy „mówią” naprzemiennie.

Ważną umiejętnością znaczącą dla rozwoju mowy jest lokalizowanie źródła dźwięku, która potem jest używana do pomocniczego odczytywania mowy z ust. Wspomaganie tej umiejętności polega na zabawach z prezentowaniem dźwięków z różnych stron, tak by dziecko odwracało głowę w ich stronę. Dobrze uzupełniać je przemawianiem do maleństwa w pozycji twarzą w twarz, aby mogło obserwować twarz rodzica i śledzić jego mimikę. Dziecko sowicie nagradza  wysiłki rodzica uśmiechami i badaniem jego twarzy paluszkami, przytulaniem, całowaniem.


Od wymawiania sylab, dziecko dzieli już tylko jeden krok do wypowiadania całych słów, a tym krokiem jest słuchanie pojedynczych wyrazów. Dobrą pomocą w nauce mówienia będą zabawki, które odtwarzają odrębne hasła. Mowa słyszana w otoczeniu to ciąg słów, zlewających się w całość. Trudno wyróżnić z nich „cegiełki” języka. Następuje to zdecydowanie szybciej, gdy rodzic uzupełnia zabawkowe lekcje słownika zabawami w nazywanie. Wskazuje np. części ciała, przedmioty w otoczeniu, czynności dziecka i nazywa je słowami lub prostymi wyrażeniami. Należy pamiętać o dobrej dykcji, jednoznaczności połączenia przedmiotu i jego nazwy oraz wyjaśnianiu znaczenia słów poprzez gesty. Po zastosowaniu tych zaleceń, szybko można przejść do następnego etapu – zadawania pytań, na które odpowiada dziecko. Teraz już potrafi pokazać „gdzie lala ma oko?”, „gdzie jest piesek?”, „jaki duży urosnę?”. To sygnał, że rozumie mowę, czyli zmienił się z „niemowlaka” w „mowlaka”, a za chwilę będzie małym gadułą."


-dr n. hum. Justyna Korzeniewska – psycholog.

 Fisher Price oferuję wiele zabawek, które pomagają w rozwijaniu procesu mowy. Do tego zadania przydadzą się wszelkiego rodzaju grzechotki oraz zabawki wydające dźwięki.

Czytanie:

Sympatyczna pluszowa małpka z pięknie ilustrowaną książeczką zainspiruje do zabawy każde dziecko. Szeleszczące, miękkie strony to coś, czemu nie oprze się żaden maluch.
W trakcie wspólnego oglądania rodzic jest będąc narratorem opisuje wszystko, co jest na kolejnych stronach książeczki. W ten sposób pomoże dziecku w nauce nowych słów.
Obserwacja:
Oto tamburyn idealny dla rączek małego muzyka. Doskonały do chwytania, uderzania czy wystukiwania rytmu. Jest bardzo kolorowy i wydaje ciekawe dźwięki. Duże lusterko stymuluje zmysły małego odkrywcy. Zabawa z własnym odbiciem w zwierciadle pomaga mu ćwiczyć równomierną mimikę twarzy i ust.

Słuchanie muzyki, śpiewanie piosenek:
Szczeniaczka Uczniaczka z linii Ucz się i Śmiej, można wykorzystać na wiele sposobów. Wskazując kolejno części jego ciała, pokazując gdzie ma oczko, brzuszek czy rączkę, zachęcamy dziecko do naśladowania. Ze szczeniaczkiem można również śpiewać. Powtarzanie piosenek po raz kolejny sprawia, że maluch trenuje pamięć
i wszystko szybciej zapamiętuje.

 Naśladowanie:
Dzieci uwielbiają naśladować. Świetną zabawą jest dla nich obserwacja twarzy rodzica w trakcie rozmowy. Kiedy dziecko dostanie swój własny telefon – Smartfonik Ucz się i Śmiej, „konwersując” będzie się uczyć wypowiadania pierwszych słów i doskonalić swoje umiejętności językowe.

 Zachęcam serdecznie do przeczytania uważnie artykułu oraz do zapoznania się z ofertą Fisher Price. My już od dłuższego czasu jesteśmy fankami zabawek producenta, który nieustannie Nas zaskakuję :)

*Wpis powstał przy współpracy z Fisher Price.
Opaska z kwiatkiem- Kubazu
Pościel dwustronna- majunto

Podziel się tym postem

Tagi: ,
Daria MamaLoliPoli

Dziękuję Ci za przeczytanie tego wpisu. To miejsce stworzone dla osób, które cenią codzienność, luz i mają odrobinę poczucia humoru. Więcej informacji o blogu oraz o mnie dowiesz się zaglądając w zakładkę "O mnie".

Przeczytaj również

0 komentarze

Facebook

MamaloliPoli

Prawa autorskie

Nie wyrażam zgody na kopiowanie zdjęć i tekstu, przetwarzanie (w całości lub części) bez mojej zgody. W przypadku nieuszanowania praw autorskich na podstawie art.78, art.81 Ustawy o Prawie Autorskim oraz prawach pokrewnych z dn. 04.02.1994r. sprawa zostanie skierowana do odpowiednich organów.